بیا به گوشه ی چشمی مرا هوایی کن بیا کرشمه ای بنَما و دلربایی کن نگاهِ پر شررت را به دیدگانم دوز و با سکوت منِ خسته همصدایی کن زِ هر کلامِ نگاهم ترانه خوانی کن به بیت، بیتِ نگاهت غزلسرایی کن دلم اسیرِ هیاهوی نامرادیهاست بر این سفینه ی گمگشته ناخدایی کن گدای مهرِ توام، شرم دارم از اصرار دمی نظر به حیای چنین گدایی کن به مرغِ پرشکسته از آسِمان چه میگویی؟ به بلبلانِ رها صحبت از رهایی کن تنم کویرِ تشنه و تو قطره های بارانی ببار و بر تنِ این تشنه خودنمایی کن به لحظه های غم انگیز انتظار قسم
با رفتنت جهان خودم را شناختم
چرا در این چمن آن سرو من نیست
کن ,بیا ,گوشه ,هوایی ,تشنه ,مرا ,کن بیا ,بیا به ,کن به ,هوایی کن ,مرا هوایی
درباره این سایت