بس که جفا ز خار و گل دید دل رمیده‌ام همچو نسیم از این چمن پای برون کشیده‌ام شمع طرب ز بخت ما آتش خانه‌سوز شد گشت بلای جان من عشق به جان خریده‌ام حاصل دور زندگی صحبت آشنا بود تا تو ز من بریده‌ای من ز جهان بریده‌ام تا به کنار هم بودیَم بود به جا قرار دل رفتی و رفت راحت از خاطر آرمیده‌ام تا تو مراد من دهی کشته مرا فراق تو تا تو به داد من رسی من به خدا رسیده‌ام چون به بهار سر کند لاله ز خاک من برون ای گل تازه یاد کن از دل داغ دیده‌ام رهی معیری به لحظه های غم انگیز انتظار قسم
با رفتنت جهان خودم را شناختم
چرا در این چمن آن سرو من نیست
ز ,تو ,دل ,جان ,برون ,ای ,تا تو ,من ز ,ز جهان ,تو تا ,فراق تو
درباره این سایت